YARALI KAHRAMAN ŞEHİR
Kat kat, üst üste yığılan acılar
Yükselttiğimiz hileler kadar
Umut felç olmuş, medet bekler
Ümidi an be an yutarken viraneler
Zaman bir kabus hızla geçer
Soğuk, ayaz, kar ölüm gezer
Yol yok, su yok, karabasan çöker
Harap köy, belde, ilçe ve iller
Ne olur az sessiz, kalan Edeler
Tutulmuş nefes, bir müjde bekler
Bir dakika durun! ne diyor derinler
Moloz ve beton arasında uzanan eller
Şehirler harabe, kimsesiz cesetler
Ağlayan bebeler, öksüz yetimler
Vakitsiz, vedasız, yitip gidenler
Oğul, kız, torun gömen dedeler
İnsan insanın kurdu ve umudu
Yapan hain, denetçi piç, ne oldu?
Cebine para, başına lanet kondu
Hastaneler can, kabirler ten doldu
Bu nasıl bir ızdırap, memlekete yayılan
Feryat, figan, ağıt, gözyaşı üstümüze yıkılan
C.Sarıgöl
7 Şubat
Düşmana Gülizar Olmayan,
Şerefsizlerin Mezara Çevirdiği Şehir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
İnsanlık konuşma ve yazıyla yani iletişimle birlikte teknolojik gelişim sağlayabilmişlerdir. Medeniyet ise bu hasletleri hoşgörü, sevgi ve ahlaklı kullanmakla olur.